Vaarwel 2019, we hebben weer fantastische films gezien!

Door Bo Courant • 29 dec 2019

Aan het eind van weer een bewogen, enerverend, spannend, hectisch en fantastisch filmjaar, blikken wij met z’n allen graag nog even terug op de best bekeken films van 2019. Want ook wat films betreft was het een divers en fascinerend jaar.

We zagen ijzingwekkend spannende films als Personal Shopper en The Guilty, ontroerende films als Light as Feathers en Blue Valentine, intrigerende docu’s als I Am Not Your Negro en The Wolfpack, heerlijke feelgoods als Florence Foster Jenkins en Café Society, en nog heeeel veel meer moois. Toch konden er helaas maar tien “de winnaar” zijn, en deze tien willen wij - aan het slot van dit decennium - nog even voor jullie uitlichten. Dus trek je meest comfortabele pyjama aan, doe de gordijnen dicht, eet een oliebol en kruip lekker op de bank om nog éven goed gebruik te maken van die welverdiende, vrije vakantiedagen. Vuurwerk klaar? Kijken maar!

1. Down to Earth

Eén van de films die uiteraard niet in deze top tien kon ontbreken (maar waar wij stiekem zelf nog steeds heel enthousiast van worden), is de unieke documentaire Down to Earth. En wat het nou extra leuk maakt dat deze film keer op keer zo’n groot succes is, heeft onder andere te maken met het feit dat geen enkele bioscoop deze film aanvankelijk wilde programmeren. Renata Heinen en Rolf Winters, de makers van deze film, verzorgden namelijk álles zelf; van camera tot aan regie en montage. Dat er binnen no time duizenden bezoekers op Down to Earth afkwamen, had dan ook niemand verwacht. Gelukkig bleek deze documentaire ook op Cinetree uiterst populair te zijn, en dat is maar goed ook: de boodschap is namelijk súper belangrijk.

Actrice Olivia Lonsdale en Founder Hanna Verboom over "Down to Earth"

2. Carol

Daar waar het vroeger nog ondenkbaar was dat twee vrouwen een relatie mochten hebben, wordt dat vandaag de dag gelukkig steeds iets normaler. Bovendien behoren films over homoseksualiteit tot de best bekeken én best bezochte films van de afgelopen jaren. Een klassieker in dit rijtje (en voor veel Cinetree’ers dé grote favoriet) is het beeldschone Carol van Todd Haynes. In dit liefdesverhaal valt de verlegen Therese (Rooney Mara) voor de welvarende en veel oudere Carol (Cate Blanchett). Hun liefde blijkt groots en wederzijds, maar het is 1952: homoseksualiteit is nog verboden in Amerika. Maar wanneer liefde groter blijkt dan regels, trots en gangbaarheid, moet je roeien met de riemen die je hebt. En dat is best een flinke beproeving. Carol werd in 2015 voor maar liefst 244 prijzen genomineerd, waaronder zes Oscars en vijf Golden Globes. Uiteindelijk ging de film er met 76 prijzen vandoor, en mocht zowel Rooney Mara als Todd Haynes een Gouden Palm in ontvangst nemen.

Programmeur Anne Lammers over "Carol"

3. Café Society

Naast heel veel mooie en leuke films mochten wij dit jaar óók een aantal nieuwe curators in onze armen sluiten. Met één van hen in het bijzonder waren wij dol- en dolblij, en dat is de enige echte Beppie Melissen. Want zeg nu zelf: wie houdt er nu niét van Beppie Melissen? En als je actrice, regisseur én auteur bent dan weet je natuurlijk als geen ander welke films tot de absolute top behoren. Café Society sprong er wat Beppie betreft met kop en schouders boven uit, en als we de Cinetree-kijkcijfers mogen geloven, lijkt zij hier helemaal gelijk in te hebben. In dit heerlijke liefdesverhaal van Woody Allen kan hoofdpersonage Bobby (een echte “sukkel voor de liefde”) maar aan één ding denken: zijn hevige gevoelens voor de beeldschone Vonnie (Kristen Stewart). Voor heel even lijkt zijn liefde beantwoord te worden, maar helaas… Vonnie heeft ook nog gevoelens voor een andere man. Wie o wie zal het hart van Vonnie stelen? En hoor je liever bij de onderkant of bij de bovenkant van de samenleving? Wat Beppie Melissen betreft is Café Society een “aanrader”!

Actrice Beppie Melissen over "Cafe Society"

4. 45 Years

Als er één ding aanwezig was in 2019, dan was het wel liefde. Of het nu van familie, partners, collega’s of van jullie was: de liefde was alom vertegenwoordigd. Zelfs in tijden dat we door de bomen het bos niet meer zagen en we het allemaal even niet meer zagen zitten, vonden we in elkaar (én in een heleboel mooie films, natuurlijk) de liefde terug. Eén film die wat ons betreft op perfecte wijze laat zien wat échte liefde is, is het prachtige 45 Years. “Oude liefde roest niet”, zeggen ze wel eens, en dat wordt in 45 Years maar al te goed duidelijk. Hoofdpersonages Kate (Charlotte Rampling) en Geoff (Tom Courtenay) zijn al 45 jaar samen en nog altijd dolgelukkig met elkaar. Ze lachen om elkaars grappen, dansen en koken samen, maken eindeloze wandelingen en hebben aan één woord genoeg. Dat kán niet misgaan, zou je denken, maar dan juich je iets te vroeg. Want na vijfenveertig jaar ontstaan er langzaamaan scheurtjes in een - op het eerste gezicht - onbreekbaar huwelijk. En dan wordt één ding haarfijn duidelijk: uit het oog... is niet uit het hart.

Founder Hanna Verboom over "45 Years"

5. Retour en Bourgogne

Op iedere borrel waar we deze decembermaand terecht kwamen, konden we van één leus verwachten dat het volop zou worden gescandeerd: “wijnen, wijnen, wijnen”. Ja, echt. Voor wie nu even geen idee heeft waar we het over hebben: typ op YouTube maar even “Martien Meiland” in en je hebt ‘t in één keer begrepen. Maar los van Martien Meiland en alle decemberborrels is wijn toch wel een thema in het leven waar veel mensen niet genoeg van kunnen krijgen. Hoe leuk is het dan om een film te zien waarin de productie (en het drinken) van wijn centraal staat? In Retour en Bourgogne besluit de avontuurlijke Jean na tien jaar reizen terug te keren naar de wijngaard van zijn ouders. Zijn vader is ziek, zijn huwelijk staat op losse schroeven en zijn broer en zus kunnen best een extra handje gebruiken bij het plukken van de druiven. Maar niet lang na zijn retour in de Bourgogne overlijdt Jeans’ vader, en moet de wijngaard door de kinderen worden overgenomen. Vier seizoenen lang, dag in dag uit, zullen zij hun energie en levenslust in de wijn en zichzelf moeten steken. En dat gaat niet zonder slag of stoot… Retour en Bourgogne is een verfrissende, hartverwarmende feelgood-film over familie, roots, liefde en… wijn.

Humberto Tan over "Retour en Bourgogne"

6. The Party

Bij de maand december en het vieren van het nieuwe jaar, hoort natuurlijk altijd een feestje. En of er nu wel of geen reden is om een party te houden: voor feest is eigenlijk altijd tijd. Ook bij Cinetree hadden we dit jaar iets heel speciaals te vieren, en wel ons 5-jarig jubileum. Zo’n bijzondere verjaardag konden we natuurlijk niet aan ons voorbij laten gaan zonder dat met jullie én een hele goede (toepasselijke) film te vieren. Over de geschikte kandidaat hoefden we gelukkig niet lang na te denken, want het waanzinnig leuke The Party is voor iedereen een voltreffer. Met een cast waar de meeste regisseurs enkel van kunnen dromen (wat dacht je van Kristin Scott Thomas, Timothy Spall, Patricia Clarkson en Cherry Jones?) is deze party verworden tot een explosieve cocktail van de bovenste plank. In het kort: hoofdpersonage Janet heeft promotie gemaakt en wil dat graag met haar beste vrienden vieren. Dat lijkt even goed te gaan, maar dan komt haar echtgenoot plots met een aantal schokkende onthullingen.

Programmeur Anne Lammers en Founder Hanna Verboom over "The Party"

7. Song to Song

Als we het dan toch over films met een topcast hebben, dan kunnen we niet verder gaan zonder eerst het dromerige Song to Song te belichten. Want met rollen van onder meer Ryan Gosling, Rooney Mara, Natalie Portman, Cate Blanchett en Michael Fassbender kón deze film eigenlijk al niet mislukken. Song to Song draait om de jonge Faye (Rooney Mara) die stad en land afreist om haar droom als muzikant waar te maken. Maar of dat écht is wat haar gelukkig maakt, dat weet ze zelf eigenlijk ook niet goed. Haar doelloze rondzwerven, op zoek naar zingeving, liefde en identiteit, is dan ook het hoofdonderwerp van deze film. Met name de gedachtegang van Faye en haar dromerige leven staan daarin centraal, maar eigenlijk is het plot van Song to Song het minst belangrijk. Want zoals het in de meeste Terrence Malick films gaat, zijn het met name de cinematografie en simpele techniek die deze film tot een kunstwerkje maken. En als dat nog geen reden was om deze film zo snel mogelijk (nog eens) te bekijken; zie het dán als de perfecte truc om eindelijk al die verdomde kerstliedjes uit je hoofd te krijgen.

Programmeur Anne Lammers over "Song to Song"

8. 20th Century Women

Ook een groot thema in 2019: gelijkheid tussen mannen en vrouwen. En of je er nu wel of geen zin in had; om de discussie rond het vrouwenquotum kwam je (ook als leek) niet heen. Gelukkig begint er langzaamaan iets te verschuiven wanneer het op de vertegenwoordiging van vrouwen aankomt. Ook in de filmwereld zien we dat er steeds meer kleine, positieve veranderingen plaatsvinden (denk alleen al aan de kleine toename van het aantal vrouwelijke regisseurs). Met 20th Century Women wilden wij dit jaar een bescheiden ode brengen aan vrouwen, en in het bijzonder “de vrouwen van de jaren ‘70”. De vrouwen die lang niet alle keuzes en mogelijkheden hadden die wij - vrouwen anno 2020 - wél hebben, maar die zich ondanks alles toch staande wisten te houden. In 20th Century Women volgen we precies zo’n powervrouw, namelijk Dorothea (Annette Bening) die pas op late leeftijd moeder werd van haar zoon Jamie. Tussen moeder en zoon bestaat een generatiekloof die maar moeilijk valt te dichten, tótdat Dorothea hulp inschakelt van twee stoere, vooruitstrevende vrouwen. Het resultaat? Een hartverwarmende film over feminisme, volwassen worden, levensvragen, generatieproblemen en... liefde (in welke vorm dan ook).

Actrice Gaite Jansen deelt "20th Century Women"

9. Y Tu Mamá También

Coming-of-age verhalen, love stories en verhalen over de worstelingen van het leven zijn onderwerpen waar we in het algemeen niet genoeg van kunnen krijgen. We hebben dit jaar dan ook regelmatig films voor jullie uitgekozen waarin het opgroeien van kinderen en jongeren een prominente rol heeft. Eén van de films die ons hart keer op keer wist te stelen (en met ons dat van vele anderen), is de te gekke roadtrip-film Y Tu Mamá Tambien; over twee Mexicaanse puberjongens die hun hart (en hormonen) volgen in de reis naar een paradijselijk strand. In hun wilde en ondoordachte ambitie nodigen de pubers de bloedmooie Luisa uit om met hen mee te gaan. Deze aantrekkelijke, volwassen vrouw bevindt zich toevallig in een fase in haar leven waarbij de keuze om “weg” te gaan niet heel onlogisch lijkt. Wat volgt is een onvergetelijke tocht door het Mexicaanse landschap, waarin niet alleen liefde en vriendschap een grote rol spelen, maar ook politieke implicaties op de achtergrond doorsijpelen. Y Tu Mamá También was in 2001 de populairste film van Mexico, en werd daarmee (geheel terecht) een internationaal succesnummer.

Actrice Olivia Lonsdale over "Y Tu Mamá También"

10. Bienvenue Chez Les Ch’tis

Doe jij aan goede voornemens voordat je aan een nieuw jaar (of in dit geval: decennium) begint? Mocht je nou nog wat ideeën nodig hebben voor je “goede doelen”-lijstje, dan biedt het moraal achter Bienvenue Chez Les Ch’tis misschien een mooie inspiratiebron: “vooroordelen zijn er om te breken”. Want niet alleen blijken vooroordelen vaak helemaal niet te kloppen; ze zijn ook echt totaal niet handig! Want stel je nu eens voor dat je plotseling moet verhuizen van het ene deel van het land naar het andere, en je ervan overtuigt bent dat alle mensen daar verschrikkelijk zijn. Tja, probeer dan nog maar eens optimistisch te blijven. In Bienvenue Chez Les Ch’tis koestert hoofdpersonage Philippe de grote wens om overgeplaatst te worden naar een werkplek aan de zonnige Cote d’Azur, maar belandt in plaats daarvan in het noordelijkste puntje van Frankrijk. En daar zat Philippe nu niet bepaald op te wachten... Dat het stiekem allemaal best meevalt in het hoge Noorden is natuurlijk een gevalletje van “eerst zien, dan geloven”, maar daarmee heeft Bienvenue Ches Les Ch’tis wél direct een hele mooie boodschap meegekregen. Een komische, vermakelijke film die destijds in Frankrijk daadwerkelijk een verandering teweeg heeft gebracht.

Programmeur Anne Lammers over "Bienvenue Chez Les Ch’tis"